به گزارش خبرگزاری مهر، شهید سید محمد رضا دستواره، زاده ۱۳۳۸ در تهران، تحصیلات خود را تا اخذ مدرک دیپلم متوسطه ادامه داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در دوازدهم آبان ۱۳۵۸ وارد سپاه پاسداران شد.
در دی ماه همان سال به مناطق آشوب زده غرب کشور رفت و در کنار احمد متوسلیان، مشغول خدمت در سپاه پاوه شد. به دنبال آزادسازی مریوان در خرداد ۱۳۵۹، به دستور متوسلیان، مسئولیت واحد پرسنلی سپاه ناحیه مریوان را بر عهده گرفت.
پس از تشکیل تیپ ۲۷، به مسئولیت واحد پرسنلی این یگان منصوب شد. دستواره با همین سمت در نبردهای فتح المبین و الی بیت‌المقدس شرکت کرد و پس از تهاجم اسرائیل به لبنان در سال ۱۳۶۱، به اتفاق همرزمانش در تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص)، عازم سوریه شد. وی در نبردهای رمضان، مسلم بن عقیل، والفجر مقدماتی، والفجر ۱، والفجر ۳، والفجر ۴ و عملیات آبی- خاکی خیبر با سمت مسئول محور و سپس فرماندهی تیپ ۳ ابوذر لشکر ۲۷، حضوری فعال داشت. پس از شهادت شهید همت و انتصاب عباس کریمی به سمت فرماندهی لشکر ۲۷، دستواره به عنوان قائم مقام لشکر منصوب شد. سرانجام روز ۱۳ تیرماه ۱۳۶۵، طی عملیات کربلای ۱ در جبهه مهران، بر اثر انفجار گلوله خمپاره دشمن به شهادت رسید.
شهید محمد رضا دستواره در آستانه شروع عملیات کربلای ۱ در تاریخ نهم تیر ۱۳۶۵ سخنان حماسی، آتشین و شور آفرینی را برای رزمندگان اسلام ایراد کرد که به مناسبت سالروز شهادت ایشان منتشر می‌شود:
«ما اگر امروز دستمان به ضریح ظاهری امام حسین (ع) نمی‌رسد، ولی خدا شاهد است که با جنگیدنمان و با ادای تکلیف کردن در مقابل خون شهدا، در دامن آقا امام حسین (ع) قرار داریم و امام حسین (ع) می‌گوید حالا که شما در کربلا نیستید، من می‌آیم به کربلای شما.
خداوند انشا الله به این مردم و به این امت حزب‌الله، توفیق عنایت کند که چقدر زیبا، حسین (ع) را رهبر قرار داده‌اند. اگر ما رسالت خودمان را خوب به انجام برسانیم، زمینه ظهور امام زمان (عج)، زمینه عدل، زمینه داد، زمینه حرکت حقه اسلام را فراهم کرده‌ایم و اگر سستی کنیم و اگر تعلل کنیم، زمینه حکومت کفر و استکبار را فراهم کردیم و چقدر زیبا در پشت سر حسین (ع) و حسین زمان گام برمی‌دارند.
برای ما یک‌چیز مطرح است و آن عظمت اسلام است. برای ما یک‌چیز مسئله است و مهم است و آن دفع تجاوز است و دفاع از ناموس و دفاع از کیان و دفاع از دین برای ما مطرح است.
ما مدیون بسیجی‌ها هستیم. جنگ را این‌ها می‌گردانند. فقط اسم ما بزرگ است ولی کار بزرگ را آنها می‌کنند. با این حال به‌واسطه درس و خطی که از امام گرفته‌ایم، امروز این‌گونه اعمالمان را نباید ایثار بنامیم، چراکه ما در مقابل خدای بزرگ، خود را نمی‌بینیم که ایثار کنیم.»
نظر شما